۱۴ مطلب در اسفند ۱۳۹۲ ثبت شده است

چهارشنبه سوری

یکی از جشن‌های آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیش‌باز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده‌است.سوری به معنی سرخی است و اشاره به سرخی گل است که در این روز می‌افروخته‌اند. این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچهٔ دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به باور نیاکانمان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده‌است به دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های گاهنبار پنجه یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرندهٔ پنجه کوچک (پنج روز نخست-اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور) و پنجه بزرگ (پنجهٔ دزدیه، پنج روز پایان سال) می‌باشدچند روز پیش از نوروز مردمانی به نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست‌افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دو هفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانهٔ نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست.


  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۳ ]
    • انوشه گلبن
    • سه شنبه ۲۷ اسفند ۹۲

    سرفصل نو

                                                               به جای اینکه در شبهای من خورشید بگذارید

                                                                    فقط مرزی میان باور و تردید بگذارید

                                                                     اگر چه چشم هایم کور شد مانند صدف

                                                               به جای قطره های اشگ ، مروارید بگذارید

                                                                  همیشه باد در سر دارم و همزاد مجنونم

                                                               به جای باد ، درفرهنگِ عاشق بید بگذارید

                                                           همین که عشق من شد سکه یک پول این مردم

                                                               مرا بر سفره های هفت سین عید بگذارید

                                                             خیالی نیست ، دیگر دردهایم را نمی گویم

                                                              به روی دردهای کهنه ام تشدید بگذارید

                                                         ببخشیدم ! برای اینکه بخشش از بزرگان است

                                                                خطا های مرا پای خطای دید بگذارید

                                                              گرفته نا امیدی کل دنیای مرا ، ای کاش

                                                              شما آن را به نام کوچکم «امید» بگذارید

                                                                                                                 «امید صباغ نو»


  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۳ ]
    • انوشه گلبن
    • دوشنبه ۲۶ اسفند ۹۲

    شعر خاطره

     

    از جور زمان  ، زهر کسان

    هیچم وحشتی نیست

    از سردی وسوزش کلام

    هیچ غمی نیست

    وحشت زطنابی ست

    بافته از خاطرو یاد

    برگردن دل کرد

    به پا دار ِ مکافات

    دی89

    روزگاری نوشته بالا را به والا همراهی تقدیم کردم حالاکه خودش دارفانی را وداع کرده یادگارش مرا یاد بهترین روز ها انداخت  خواستم به این وسیله  ادا احترام به دوستی کرده باشم که همه زندگی اش را عاشقانه سرود

  • ۱ پسندیدم
  • نظرات [ ۲ ]
    • انوشه گلبن
    • شنبه ۲۴ اسفند ۹۲

    روز نوشت

    وقتی که حس تو به آدمهای دور برت حکم گنجیشگ های در رفت و آمدِ روزهای برفی میشه،. . . ..  وقتی خودت و زندگیت  قطار مترو میشه ، از سریک ساعت مشخص شروع ، ایستادن و رفتن های بی دلیل تکراری ،. . . . . وقتی گنجشک روزی می شوی ،. . . . کاش بدانی شاید سنگ مفت باشد اما دل آدمها مفت نیست . . . . . دیر به جنبی قطعات ترا به ذوب آهن تحویل می دهند . . . وبعد . . . .  زیرنم خاک تازه یادت می آید انسان برای عشق و عاشقی خلق شد ونه چیز دیگر


  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۳ ]
    • انوشه گلبن
    • پنجشنبه ۲۲ اسفند ۹۲

    روزهای دیروز

    بی صدا نشستم کنار پنجره

    خیره به آنسوی سایه زندگی

    غرق در دود سیگار وسرخی آن

    همان رفیقی که تنها از خاطره ها

    با من پای ماندن داشت ، داغ و سرخ

    یاد گار همه آن بهار هاکه تنهاگذشت

    گاه میان تن ها ، گاه میان تلخی و سکوت

    افسوس که بازوان دراز دیوارحتی

    قادر به داشتن روزهای خاطره ساز

    در آغوش سفیدش نبود

  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۳ ]
    • انوشه گلبن
    • چهارشنبه ۲۱ اسفند ۹۲

    روز نوشت.


    در زندگی یک وقتهایی شرایطی پیش می آید که ناخواسته زنده بودنت زیر سوال می رود وتمام انگیزه های بودن یابرایت هیچ می شود یاآنقدر دور و دست نیافتنی که بیشتر به سراب و رویا مشابه و چون حدتحمل و مفهوم واقعی خیلی چیز ها در بینش و اعتقاد انسانها متفاوت است پس حس می کنی جایی ایستاده ای که هیچ کس به آن حد نرسیده . . اینجا دیگه آخر خطه. . . . هیچکس اینقدر درد و مصیبت نکشیده. . . . وبعد با کس یا کسانی اشنا می شوی که از درک زخم های روحی شان عاجز می مانی یا زخمی مشترک دارید اما سازکار متفاوت . . . . شاید این زندگی و این زنده بودن و خیلی چیز های مرتبط با آن به خواست و اراده ما نبوده . . شاید. .  . . اما همین بودن خود شهامت می خواهد 

  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۲ ]
    • انوشه گلبن
    • سه شنبه ۲۰ اسفند ۹۲

    شعر


    دروغِ آفتاب را

    درخت فاش می کند

    به نازکیِ ملافه ای خاکستری

    بر تنِ بی حرفِ زمین.

    |سیدمحمد مرکبیان

  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۱ ]
    • انوشه گلبن
    • دوشنبه ۱۹ اسفند ۹۲

    بهار

    بنفشه باغچه به شمدانی گفت

    پس کجاست ؟ چرا نمی آید

    شمدانی لبخند به لب گفت

    خواهد آمد خیلی زود

    سنبل از گلخانه فریاد زد

    بویش به مشام می رسد ، نزدیک است

    باغبان پیر عاشق

    تکیه بر سرو کهنه داد

    چشم درچشم افقهای دور

    نجوا کنان با خود گفت

    بانوست ، باوقاراست

    لیک عاشق است

    پس می آید


  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۱ ]
    • انوشه گلبن
    • شنبه ۱۷ اسفند ۹۲

    همسفر

      از قطار مکان پیاده شو

    بیا مسافر راه ستاره شو  

    پا به پای کودکی در خاطره

     همسفربال نگاه ترانه شو

    بیا چشم بگذاریم روی غم

    صاف وصادق چون آیینه شو

     

  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۱ ]
    • انوشه گلبن
    • شنبه ۱۷ اسفند ۹۲

    هوایی خاطره

    دل من باز هوایی شده باز

    عاشق روز های یاری شده باز

     عاشق شبهاو آسمون و ستاره ها  

    شبهای پلاک سپردن رفتن بی صدا

    روزهای دست به دست قمقمه

    دل به خاک دادن و دل بریدن از همه

    یادروزی که بی کسی معنی نداشت 

     یاد اون جا که زندگی مفهوم تازه داشت


  • ۰ پسندیدم
  • نظرات [ ۲ ]
    • انوشه گلبن
    • پنجشنبه ۱۵ اسفند ۹۲
    همسفر های گرامی
    استفاده از شعر ها فقط درصورت ذکر منبع مجاز است
    درغیر این صورت موجب پی گرد هردودنیا می گردد