به عصر فردا بگو
ما همه خاطراتمان را
دیدنها ، عاشقی ها، بوسیدنها
یواشکی ، درتاریکی شبهای بی مهتاب
نه کنار حوض وشمعدانی و پیچک باغچه
روی همین نیمکت خالی ، بی صدا
توی دنیایی مجازی فریادزدیم
به عصر فردا بگو
دنیای ما اعتمادش را گم کرده بود
#شعرمن
جاده‌ای بودم
باریک، به اندازۀ یک‌نفر
و طولانی و یک‌طرفه
آن‌قدرکه باید عصازنان
به روزهای پیری و کوری‌ام می‌رسیدی
چگونه برگشتی؟
به روزهای پیش از بوسیده‌شدن
چگونه برگشتی؟
#لیلاکردبچه
هربار به تو فکر میکنم
یکی از دکمه‌هایم شل می‌شود
انقراض آغوشم یک‌نسل به تأخیر می‌افتد
و چیزی به نبضم اضافه می‌شود
که در شعرهایم نمی‌گنجد
کافی‌ست تورا به نام بخوانم
تا ببینی لکنت، عاشقانه‌ترینِ لهجه‌هاست
و چگونه لرزش لب‌های من دنیا را به حاشیه می‌بَرد
#لیلاکردبچه
