عاقبت روزی،به ساحت عشق قسم
وقت آن خواهدرسید
در سر آن سِر قرار
فارغ از این باید و آن قابها
تنگِ تنگ به آغوش می کشانمت
تو حجابی ز گیسویت بساز
من رخ خود غرق در آن حجاب
محو می گردیم ، میان مه و ماه
دور ز چشم دل مردگان ،این ماجرا
شعرمن۹۹/۳/۲۰
یک گوشه کوچک این دنیا
بیرون از هیاهوهای شلوغ
بودن ِتکیه دادن ، تکیه شدن
طوفان واژه های بی تفسیر
نوازش کردن و نوازش شدن
بدون مرز بدون تن خواهی
وسکوت
خواندن و خوانده شدن از چشم
شعرمن۹۹/۱۲/۳
اجبار زیریک سقف ماندن
زیردندان گرفتن خاطرهِ بی طعم
وا مانده کلامِ خشگ در گلو
سایه هایی درتاریکی عمر
تبدیل دلبستگی به وابستگی
زنجیر قضاوت ، تن دادن اجباری
کجاشد آن همه نوازشها
کجا رفت عاشقی ها دلتنگیها
شعرمن۴/۸. . . .
درانتظار آمدن هیچ کسی
فنجان قهوه را فال گوش
کنارعابرهای بی صدا
که هر حسی رابه اصرار
عشق می خوانند تا ، شاید
فقط شاید ، کمی از تن ها
تنهایی را خاطره باشند
برای روزهایی که همه قابها
خالی از همه فال هاست
شعرمن۲/۴. . . .
حـــــــتـــــــــیــــــــــــــ. . . . .
همه خط فاصله پیاده رو شهر
این روزها خبردارند. .. . . .
ازکسی دیگر گِله ای نسیت
وقتی ، عمری حوصله سرفته را
باپاروی حرف باورهایت
ناشنوا ، به سررفته سرشد
قاعده این بازی میان شهرنقابداران
سکوت از حرف دل بود که ندانستیم
شعرمن ۲/۴. . . .
به دیوارو آینه هم دیگر اعتباری نیست
دیوار از تکرار تزویر موشها ، گوشش پر
آینه از فشاربختک نقابها پرترک
دیگرنه تکیه بر گاهی
نه تصویربر آه
#شعرمن
