درانتظار آمدن هیچ کسی
فنجان قهوه را فال گوش
کنارعابرهای بی صدا
که هر حسی رابه اصرار
عشق می خوانند تا ، شاید
فقط شاید ، کمی از تن ها
تنهایی را خاطره باشند
برای روزهایی که همه قابها
خالی از همه فال هاست

شعرمن۲/۴. . . .