چند سالی است که ۲۵ بهمن (۱۴ فوریه) روز ولنتاین و خرید گل و عروسک ، شکلات و … در کشورمان باب شده است . اکثر جوان ها بدون اطلاع از اینکه اصلا این ولنتاین خوردنی یا پوشیدنی است، فقط می دانند که در این روز باید برای کسانی که دوست دارند هدیه بخرند.اینکه داستان واقعی والنتاین چیست وتا چه حد صحت دارد خود جای بحثی مجزاست اما در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، یعنی حدودا دوهزار سال پیش از تولد ولنتاین، میان آریائیان روزی موسوم به روز عشق (سپندارمذگان یا اسفندارمذگان) بوده است.
این روز در تقویم زرتشتی مصادف است با پنجم اسفند ماه
وبا توجه به شش ماه اول تقویم رسمی کشوری که سی ویک روزه است این روز به 29بهمن مصادف می شود که مورد اختلاف
نیز هست ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده
است که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگداشت زن و زمین می‌دانسته اند. سپندار مذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن.
زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را
به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل
در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را بعنوان نماد عشق می دانستند که از هر جهت مفهومی
گسترده تر وملموس تر برای عشق وگرامی داشت مقام زن است
