کاش یادت نرود
بین بی باوری آدمها
ازپی آن همه نا رنگی ها
یک نفر هست هنوز
که ترا باور به دلش هست هنوز
بین این دنیای غوغا وفریب
که سلامت ندارد پاسخ
حتی درحد یه نگاه
کاش یادت نرود
یک نفر هست هنوز
عاشقی میداند .، بادلت همراه هست
کاش یادت نرود
یک تفر هست هنوز
باتو هم باوراست
نکندغوغای این دنیایِ فریب
نکند کنج هیاهو برود از یادت؟!!
کاش یادت نرود
کاش یادت نرود
هیچ نگو. .. . وقتی بامنی . . .
دودمان مفاهیم به باد میرود .
از عاشقانه های حرف به حرف
برای من و قلب کوچکم
تابش خورشید چشمانت کافیست
تا محو شد دربود تو
هیچ نگو وقتی بامنی
میان ماندن و رفتن حکایتی کردیم
که آشکارا در پرده ی کنایت رفت
مجال ما همه این تنگ مایه بود و دریغ
که مایه خود همه در وجه این حکایت رفت
من را اگر برای تنهایی ات بخواهی خیانت کرده ای ، برای با من تنها بودن قدمی اگر برداری دوستم داشته ای.
«سیدمحمد مرکبیان »
برای ماندن آنکه قبل از چراگفتن کوله اش را بسته ، حتی التماس خاطره کردن هم فایده ندارد ، و توچه می دانی ، خاطراتش کجا به الزایمر لبخند زده . شاید همان وقتی که باید می گفتی اما سکوت را سرکشیدی
بیخود به مغزقلمت فشار می آوری
وقتی همه کلمات منجمد می شوند
در سرمای بی عاطفه دنیای پراز دروغ
فریا د زدن زیر آوار واژگونی مفهوم
تنها ریشخند و مجنون بودن نصیب می کند
وقتی هیچ برق امیدی درچشم هیچ کس نیست
من سیم اعتمادم را از برق خواهم کشید
کاش تو هم ، شاعری می کردی
شاید این بار ، گذرت ناخواسته
بین کوچه های ، حرف وصدا
واژ عشق سر راهت شد
بی خیال شده ام. . .
اینجا هیچ کس از کسی
برای اشگها دلیل نمی خواهد
وتو می دانی دیگر
هیچ چیز سکوتم را نمی شکند
ودلم دیگر از وحشت
رفتن ها . . . زخم زدنها
کابوس نخواهد دید
اینجا دیار تنهایی ست
به دوراز تن هایی که
لبخند به لب. . . . خنجرت میزنند
فریاد،بهمن 95
