یکحرف دلتنگی

دیگه بارون هم حال نداره
واسه نشستن کنار سنگ فرش کوچه
دیگه حتی چتر هم گله نمی کنه
از بودن توی چادر تنگ
دیگه حتی سیگار وقهوه تلخ
سایه های بی کس روی دیوار اتاق
جای خالی روی تخت . . . . .
پنجره تک چسبیده به دیوار
دیگه حتی این فریاد های سکوت
بی تفاوت به همه بود ونبود

برای خورشید

آنجا روی خط افق ایستاده بود
یعد یک روز عبور از خط ذیدن دنیا
آرام درانتظارامواج دریا
و موج دریا درانتظار آغوشی گرم
عبورکرده بود پهنه اسمان را
وبخشیده بود باسخاوت
همه هستی اشرا بی دریغ
باسخاوت . . . بی چشم داشت از هیچ
به این عابر تشنه. . . . برماسه وسنگ ساحل
به آن خیره مانده درامواج
به رهگذری از ساحل خاطره
و. . . ..
امواج عاقبت درآغوش هم آرامش
که شاید پاک شود شاید آرام گیرد.. .
ذهن خاطرش همه دیده های نادیدنی ایام