بگذار همان سکوت به ماند بی جواب
و همان آلبوم عکسهای خاطره
که روزگاری خیلی دور نشانی از
اعتمادتو بودوباورهای من
بگذار همه دفتر شعرهای نخوانده ام
که در پشت هر حرف و اژه ترا
بی صدا آواز می داد
متروک بماند درخاطره
شاید روزی برای کسی بخوانی
عاشقانه ، چون سلامی در اول راه
#شعرمن «سی ام فروردین
توی کوچه پس کوچه روزگار
هنوز رد پای رفتن درسکوت تو
مثل قابِ خالی اعتمادت
مثل نیمکت خالی پارک
مثل انتظار ،مثل طعم اولین بوسه
مثل سادگی باورهای من
هوای چشمانم را ، بی اختیار
نمناک و بارانی
میخواهد و
دیگر چه وحشت از رسوایی
#شعرمن
سکوت ،
اولین مکان حس توهم
سقوط پندارها ، حد فاصله واقعیت
اندیشیدن ، کنکاش کردن
سئوال شدن ، بی جواب ماندن
سکوت ،
بزرگترین پناهگاه نقاب
بازی دادن و بازی گرشدن
وحشت از گفتن ، وحشت از تنهایی
سکوت ,
ویرانگری بی صدا
نفهمیدن رفتن ، پرشدن از فاصله
حیران ومات میان زمین و زمان
سکوت . . . سکوت . . .
#شعرمن«1400/1/24»
حس های واقعی مهم نیست چطور نوشته بشه یا گفته بشه
مهم اینه که چطوری حس بشه
بدون تفسیر بدون اما بدون اگرها
فقط باید باوربشه
خوش به حال نیمکتـــــــ خالی
ازهیچ انتظار ونشستنی خسته نمی شود
از هیچ آمدن و رفتنی خاطره نمی سازد
از هیچ #نوازشی دلش گرم نمی شود
از هیچ نگاهی سرگردان شهر و دیارنیست
شعرمن «فروردین 1400»
درسته که سرمان به شلوغی های زندگی سخت گِره خورده
گِره اولین چیزیه که وقتی به دنیا آمده ایم به مازدند
پس حواسمان به گِره هایی که خودمان کورش میکنیم بیشتر باید باشه
همون گِره هاکه باعث روزمره گی، دورشدن از کودک درون ، حس نکردن بوی عاشقی و ندیدن برق لذت هم کلامی می شه
سال نو برهمگی مبارک
