برای حوا

حوا جان. . . . . باکره باش . . تا من پشت آن ، همه لجن زار ذهنم را یک شبه با غرور فراموش کنم ،  فراموشم شود همه خیانتی را که در حقت کرده ام . . . حوا جان . . . . ســکــوت کن و صبوری . . . . . تا من وقیحانه حق زنانگی کردنت را منکر شوم   حوا جان . . . . . تو وارث ترس تجربه ،  گناه خواستن ،   آتش بودن ،  ابلیس دیدن باش . . . . توهمه درد تولد و زحمت بیداری شبانه را تحمل کن . . . .  تا من وارث حق حیات و انتخاب زندگی ات شوم  وبه مرد بودن و مردانگیم به بالم حوا جان . . . . . تو پوشیده به مان . . . . . تا من همه عریانی دنیا را تجربه کنم  ، هم پایم نان آور باش چون من برای خاکت از جان بگذر . . . . . . تا من ترا به نشان فاحشه و مزدور مفتخرکنم  حوا جان . . . . تو اسیر در چنگال قواعد و چهارچوبهای    مردان گرسنه شهوت بمان . . . . تامن یدک کش برابری و مساوات اجتماعی باشم 

وحشت حوا

آیینه ؛ من حوایم . . . .

من از لمس آغوش ها . .

من از دیدن کلام در نگاه ها. . .

من از این و آن تهمنت ناروا

من از ذههه. . . . آدم !!

که مرا دلیل همه هوسهایش میداند

وحشتی ندارم .ن مسموم آدم. . .

هه. . .

. . ..

آیینه ؛ من حوایم . . . .

من از ماندن در قفس. . .

فقسی با نام سکوت. . . .

ندیدن. . .  ندانستن. . . . نپرسیدن

که هر پاسخش. .

یا گناه است ویا هرزگی

قفس پیر شدن در حسرت

فهم عاشقی. . . خواستن و خواسته شدن

لرزیدن . . .بی پناه بودن . . . یکبار مصرفی

آیینه ؛ من حوایم . . . .

وحشت دارم از این قفس و این آدم 

حوا مقابل آیینه

تنها ی تنها  این تن را

مقابل تو ای آیینه

توکه امروز حتی از سایه هم

به من  نزدیکتری . . . . .

این تو که از دیدن هیچ حسی

گناه تو و ننگ رسوایی من. . . .  نمی شود

به نظاره انتظار می نشینم . . . .

تا کی . . . . کجا. . . . دستی . .

نه از سر مهربانی و همدلی

از سر حکم و عقدی از عقده روزگار

به اجبار. . . . .  تسلیم نیازش کنم