امروز را از وحشت فردا
فردا را در حسرت امروز
حالم ، از ترس رسوایی
قالم ، در حسرت نه رفتن
روزگار سرد می گذرد سرد
این زنانه بودن ها و آن مردسالاری
ودرین میانه پوچ می شود هیچ می شود
همه انسان بودن
همه عشق ورزیدن
همه صداقتهای نا باورانه
و
تنهایی ؛   چون بختکی
گلو گیر می شود ؛  ثانیه ، ثانیهِ زندگی را
واز این همه تنها ؛
حسرت زندگیِ برباد رفته
به جای می ماند تلخِ تلخ
چون طعمِ فریب