همه ی کوچه های قدیمی و خاکی دنیا
من را یاد رفاقت های قدیمی و کهنه
می اندازند ...
.
.
بوی تو را گرفته ام
ای رفیقی که همسایه ی تنهایی هایم بودی
من تو را می بخشم
و تو نیز
من را ببخش !
بگذار از یاد ببریم که رفیقیم
و دیگر به هیچ چیز قدیمی فکر نکنیم !
« *سید محمد مرکبیان* »
زمانی که آسمان دلت از نامردی ها ابریست؛
به چشمانت اجازه باریدن نده که در خود شکستن،
بهتر از در نگاه دیگران شکستن است ...
دارم بزرگ میشم و عاقل یا دیونه میشم برا همیشه هر چی باشه
میخوام درستش کنم و یه بار تو زندگی غم رو فراموش کنم
میدونم سخته ولی من درستش میکنم ، کجای کاری من و این غم با هم
رفیقیم مگه آدم میتونه رفیق قدیمی رو فراموش کنه ... هی خدا
