توی دنیای واقعی خیلی چیز ها می تواند بی دلیل و بادلیل باعث فاصله بشه. . . خط فاصله هایی که گاه از شناخت خصلتهای درونی ست و گاه اشتباه درقضاوت . . . . هرچه هست قابل فهم ودرکه چون از پی رابطه ای حضوری اتفاق می افته ما آدمها برای همیشه نمی توانیم آن درون وجودی مان را پنهان کنیم به خصوص وقتی در تماس اجتماعی نزدیک با هم قرار می گیریم. . . . اما برایم واقعا مضحک است این خط زدن هارا گاهی توی دنیای مجازی هم لحاظ می کنیم ، دنیایی که واقعی بودن شخصیت ذهنی و میزان پایبندی به آن اصول واقعا مجازی ست . . . . یاد گرفته ام هیچ وقت نسبت به هیچ چیز و هیچ کسی حس حسادت وکینه نداشته باشم وازکسانی که ذهنیت مشترکی با من ندارندبعد توضیح دلیل  فاصله بگیرم ودر دنیای مجازی همانی باشم که هستم بدون پنهان کاری و رعایت ملاحضات (به قول دوستی که از دنیای مجازی برای اولین بار به دیدنم آمده بود انگار یک روح نوشتاری را توی جسمی متحرک دیدن ) ومتاسف می شوم وقتی اگثر این خط خوردن ها زمانی اتفاق می افتد که مجبور می شوم نشان دهم گوشهایم مخملی نیست