یه روز هایی هست که خیلی دل تنگ می شوم دلتنگ آدم ها . . همو نهایی که با عاشقی و مهربانی هایشان به من زندگی می دهند چه آنهایی که حالا دیگه مجازی نیستند چه اونهایی که هنوز باورم نکرده اند تا مجازی نباشند . . . وقتی هم که دلم تنگ می شه انگار روز ها کش می یاد و درست همین موقع نه شعر حسم را پنهان می کنه و نه سیگار و قهوه و نه چایی . . . . اصلا انگار همه کار هایم شبیه رفع بهانه جویی مادربچه لجوجی است که خودش هم می داند بی فایده است آن موقع می روم سراغ خونه های مجازیه همون دل بستگانم .. و ساعتها توی خانه ای که همیشه  دربش برویم باز است می نشینم با سکوت . . . . با یک سیگار روشن . . . . با . . . . . .