داغدار کنارجسم زمینی

خاک را مشت میکنی

وطن. . ای سرزمین من

به سر سلامتیِ تنِ تب دارت

سرت سبز . . و

نم داغ اشکی . . . .

پا شوی قلبِ تب دار

با همان بوی خاطره ها

که ایکاش اینقدر نبود

کاش می شد فریاد کنی

همه این نقاب و سکوت پشت آن

کاش . .

فریاد کنی رفتن در سکوت را

که سرخ است نه سبز