مسافرِ عمر ، بازهم آمد و تمام شد
فردا بدون من به دیدار بهار می  رود
من شاد از بهار . . . توشاد از بهار
افسوس که سجلد نخ نمای من
از توی  آیینه این روزگار چون باد رفته را
به باد سخره باد میکند ، باد بادک عمر