مسافرِ عمر ، بازهم آمد و تمام شد فردا بدون من به دیدار بهار می رود من شاد از بهار . . . توشاد از بهار افسوس که سجلد نخ نمای من از توی آیینه این روزگار چون باد رفته را به باد سخره باد میکند ، باد بادک عمر